Μετά από μία μεγάλη αποχή από τον υπολογιστή ήρθε και πάλι η επιφοίτηση για γραφή, εναρμονιζόμενη βέβαια με την ησυχία των καθημερινών ημερών στο Οροπέδιο των Μουσών.

Καλοκαιράκι κάλιο αργά παρά ποτέ. Στην προηγούμενη ενημέρωση υπήρχε η εντύπωση σε όλους μας εδώ πάνω ότι το καλοκαίρι δεν ήθελε να μπει, αλλά λαμβάνοντας υπ? όψη τις καιρικές συνθήκες του Αυγούστου και των αρχών του Σεπτέμβρη, διαπιστώσαμε ότι τελικά το καλοκαίρι μας έκανε και φέτος τη χάρη για τα καλά. Το χρονικό διάστημα Αυγούστου και μέχρι και τις 10 Σεπτέμβρη οι θερμοκρασίες στο Οροπέδιο των Μουσών κυμαινόταν μεταξύ 8 και 25οC, πράγμα που σημαίνει ότι η ζέστη ήταν εμφανής και στα 2500 μέτρα. Η καλοκαιρία και καιρική ευστάθεια συνοδεύτηκε από μία παρατεταμένη ανομβρία η οποία με τη σειρά της είχε ως απόρροια την εξάντληση των υδατικών αποθεμάτων του καταφυγίου, πράγμα που είχε ξεκινήσει από την πολυκοσμία της 70ης ΠΟΣ.

Ως απόρροια της προηγούμενης ανταπόκρισης που ήταν πριν από την 70η Πανελλήνια Ορειβατική Συνάντηση, έρχονται και οι διάφοροι προβληματισμοί που δημιουργούν τέτοιες πολυπληθείς συναντήσεις. Προβληματισμοί που αφορούν τόσο την οικολογική επιβάρυνση περιοχών που δεν υπάρχει πρόσβαση αυτοκινήτου (όπως το Οροπέδιο των Μουσών) και που η απομάκρυνση των σκουπιδιών θα έπρεπε να γίνεται από τον κάθε ορειβάτη, καθώς επίσης και γενικότεροι προβληματισμοί για την νοοτροπία της πλειοψηφίας των Ελλήνων ορειβατών που λαμβάνουν μέρος σε τέτοιες συναντήσεις και συνοψίζεται απλά στο ?τα θέλω όλα και τα θέλω τώρα?. Αυτός τουλάχιστον ήταν ο απόηχος της 70ης ΠΟΣ σε εμάς, θεσμός που κάποτε ήταν μια συνάντηση και μία γιορτή και που κατάντησε να είναι μία μάζωξη ανθρώπων που στην πλειοψηφία τους (πάντα υπάρχουν και οι εξαιρέσεις) δεν έχουν καμία ηθική για το βουνό και το ορεινό περιβάλλον γενικότερα.

Από την 20η Ιουλίου και μετά πολλές και συνεχόμενες ημέρες καιρικής ευστάθειας έδωσαν την ευκαιρία σε πολλούς πεζοπόρους όλων των ηλικιών να επισκεφτούν τον Όλυμπο από όλες τις πλευρές. Αρκετή ήταν και είναι η κίνηση από την άλλη ανοιχτή πληγή του Ολύμπου (μαζί με τα λατομεία, ΧΥΤΑ, πεδία βολής και τους λαθραίους κυνηγούς και υλοτόμους), το χωματόδρομο που από τα Καλύβια οδηγεί στη Μεγάλη Γούρνα από την οποία το Σκολιό απέχει μόλις 400 μέτρα υψομετρικής διαφοράς? κατεβάζοντας το βουνό 1500 μέτρα από το πραγματικό του ανάστημα. Για να συνεχίσω με το θέμα της Μεγάλης Γούρνας, νομίζω ότι κανείς δεν θα έπρεπε να αντιτίθεται στην ανέγερση του καταφυγίου και προσωπικά διαφωνώ τελείως με το γκρέμισμά αυτού δίπλα από την καλύβα του Χρηστάκη (μακάρι να τελειώσει το κτίσμα και να εξοπλιστεί πλήρως με κρεβάτια, κουβέρτες, γκάζι και όλα τα παρεμφερή που απαιτούνται για την ορθή λειτουργία ενός καταφυγίου ανάγκης), το πρόβλημα είναι και θα είναι ο δρόμος. Τα φαινόμενα τύπου μηχανής enduro στο Σκολιό αυξάνονται εκθετικά.

Η παρατεταμένη καλοκαιρία είχε ως αποτέλεσμα η αναρρίχηση να έχει και αυτή την τιμητική της. Σημαντικό νέο αποτελεί η πρώτη ελεύθερη επανάληψη της διαδρομής Wind of Change (VIII-/VIII) στη βόρεια του Σκολιού από τους Τορέλλι Γιάννη και Καρύμπαλη Νώντα την οποία βρήκαν πολύ ευχάριστη. Επίσης, ολοκληρώθηκε η διαδρομή των Μπαμπάνηδων (VI+, 350m) στην ορθοπλαγιά της Σκάλας project που είχε ξεκινήσει πριν από δύο χρόνια από τους Νίκο Τσαβδάρη και Τάσο Μουτάφη η οποία κινείται δεξιά της διαδρομής Φώτης Γιαγκούλας (VI-/VI 350m), προς τιμή των Λεωνίδα και Πάντου Μπαμπάνη ξακουστών λήσταρχων του Ολύμπου. Έτσι, η Ελληνική «Άγρια Συμμορία» των χρόνων του Μεσοπολέμου (Γιαγκούλας, Τσαμήτας και Μπαμπάνηδες) συνεχίζει αναβιώνει τη δράση της στις βορινές του Σκολιού και της Σκάλας μιας και τον Ιούνιο του 2007 είχε ανοιχτεί και η διαδρομή Κώστας Τσαμήτας (ξάδερφος των Μπαμπάνηδων) από τους Τσαβδάρη Νίκο και Στύλλα Μιχάλη. Περισσότερα σε επόμενη ανταπόκριση. Ανοίγματος νέων διαδρομών συνέχεια αποτελούν δύο νέες γραμμές που ανοίγονται στη βόρεια του Σκολιού στον δεξιό τοίχου του δίεδρου Νάστου ? Κινατίδη με πρωτεργάτη Θεόφιλο Χατζησυρλή και στη δυτική του Στεφανιού δεξιά και στη συνέχεια στα δεξιά της διαδρομής Huhn ? Huhn από τον Τορέλλι Γιάννη, projects που θα περιμένουν την επόμενη καλοκαιρινή σαιζόν για να ολοκληρωθούν. Η αναρρίχηση στον Όλυμπο φαίνεται να ακολουθεί σιγά ? σιγά τα πιο μοντέρνα standards που για την Ελλάδα έχουν ήδη καθιερωθεί στις ορθοπλαγιές του Κούβελου (Ζεμενό) και της Γκιώνας (Πυραμίδα), διαδρομές μεγάλης δυσκολίας στις οποίες αρκετές σκοινιές ασφαλίζονται με φυσικό τρόπο, ενώ σε σημεία που δεν είναι δυνατή η χρήση φυσικών ασφαλειών να χρησιμοποιούνται βύσματα των οποίων η απόσταση είναι σχετική.

Όσον αφορά την επανάληψη διαδρομών αυτές συνεχιζόταν μέχρι και το δεύτερο δεκαήμερο του Σεπτέμβρη με τον καιρό πλέον να έχει τον κύριο λόγο.

Η τελευταία εβδομάδα του Σεπτέμβρη χαρακτηρίστηκε από καιρική αστάθεια με τον καιρό να χαρακτηρίζεται από δυνατούς νοτιάδες, βροχές και αυξημένη υγρασία, φαινόμενα το οποία εναλλάσωνται με κρύους δυτικούς ανέμους, ενώ στις 20 Σεπτέμβρη έκλεισαν 85 χρόνια από το θάνατο των Ωραίων των Ορέων (Φώτη Γιαγκούλα, Πάντο Μπαμπάνη και Λεωνίδα Τσαμήτα, τον αδερφό του Πάντου Λεωνίδα Μπαμπάνη τον είχαν συλλάβει οι χωροφύλακες) στην θέση Κλεφτόβρυση του Ολύμπου. Περισσότερα για την ημέρα εκείνη στο εξαιρετικό βιβλίο του Βασίλη Τζανακάρη ? Τα Παλληκάρια τα καλά Συντρόφοι τα σκοτώνουν?, από τις εκδόσεις Καστανιώτη.

Καλό Φθινόπωρο σε όλους σας!

ΜΣ